Nynorskordboka
kjekk
adjektiv
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | |
| kjekk | kjekt | kjekke | kjekke |
| gradbøying | ||
|---|---|---|
| komparativ | superlativ ubunden form | superlativ bunden form |
| kjekkare | kjekkast | kjekkaste |
Opphav
gjennom dansk, frå tysk keck; samanheng med kvikkTyding og bruk
- grei, snill, real
Døme
- ein kjekk kar;
- kjekke folk
- om aktivitet, situasjon eller liknande: hyggjeleg, triveleg
Døme
- ei kjekk oppleving;
- ha det kjekt;
- det er kjekt å gå tur i skogen
- tiltalande, attraktiv
Døme
- han var flink, kjekk og rik
Døme
- ho kjende seg ikkje heilt kjekk
- nyttig, praktisk
Døme
- ein liten og kjekk bil
- modig, djerv, freidig
Døme
- gjere seg kjekk