Nynorskordboka
kinetikk
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein kinetikk | kinetikken | kinetikkar | kinetikkane |
Opphav
av gresk kinetikos, av kinein ‘setje i rørsle’; jamfør kinesiologiTyding og bruk
- lære om farten i kjemiske reaksjonar