Nynorskordboka
kikar 1, kikkar
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein kikar | kikaren | kikarar | kikarane |
| ein kikkar | kikkaren | kikkarar | kikkarane |
Opphav
av kike (1Tyding og bruk
- nysgjerrig person som må finne ut kva som går føre seg
Døme
- dyre bustader lokkar fram kikaren i oss
- person som oppnår seksuell tilfredsstilling ved å kike på andre (i intime situasjonar);jamfør voyeurisme
Døme
- kikaren stod utanfor soveromsvindauget