Nynorskordboka
karmin
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein karmin | karminen | karminar | karminane |
Opphav
gjennom tysk, fransk og italiensk; frå mellomalderlatin carminium, samanblanding av arabisk qirmiz ‘skarlak’ og latin minium ‘mønje’Tyding og bruk
høgraudt fargestoff