Nynorskordboka
karakulsau
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein karakulsau | karakulsauen | karakulsauar | karakulsauane |
| karakulsauer | karakulsauene | ||
Opphav
av namnet Karakul ‘Svartsjøen’ i TadsjikistanTyding og bruk
jamfør persianar (1)