Nynorskordboka
karakter
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein karakter | karakteren | karakterar | karakterane |
Opphav
gjennom fransk; frå gresk kharakter, av kharassein ‘risse inn’Tyding og bruk
- kjenneteikn, særpreg
Døme
- besøket fekk ein offisiell karakter;
- krisa er av forbigåande karakter
- psykisk eigenskap;
Døme
- ho har svak karakter
- person eller figur i film, teaterstykke eller roman;
Døme
- Holbergs karakterar;
- bli kjend med karakterane i filmen
- mål på skuleprestasjonar
Døme
- gje karakter;
- få ein god karakter