Nynorskordboka
kannelere
kannelera
verb
| infinitiv | presens | preteritum | presens perfektum | imperativ |
|---|---|---|---|---|
| å kanneleraå kannelere | kannelerer | kannelerte | har kannelert | kanneler! |
| perfektum partisipp | presens partisipp | |||
|---|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | fleirtal | |
| kannelert + substantiv | kannelert + substantiv | den/det kannelerte + substantiv | kannelerte + substantiv | kannelerande |
Opphav
frå fransk, av latin canna ‘røyr’; samanheng med kanalTyding og bruk
lage kannelyrar