Nynorskordboka
kakkel
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein kakkel | kakkelen | kaklar | kaklane |
Opphav
gjennom tysk Kachel; frå gresk kakkabos ‘gryte med tre føter’Tyding og bruk
lita plate av leire eller fajanse med glasur på eine sida