Nynorskordboka
juks
substantiv inkjekjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| eit juks | jukset | juks | juksa |
Opphav
gjennom tysk; frå latin jocus ‘spøk, skjemt’Tyding og bruk
- det å jukse (3, 1)
Døme
- fare med juks
- dårleg arbeid, skrap (2)
Døme
- selje noko juks