Nynorskordboka
jamme 2
jamma
verb
| infinitiv | presens | preteritum | presens perfektum | imperativ |
|---|---|---|---|---|
| å jammaå jamme | jammar | jamma | har jamma | jam!jamma!jamme! |
| perfektum partisipp | presens partisipp | |||
|---|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | fleirtal | |
| jamma + substantiv | jamma + substantiv | den/det jamma + substantiv | jamma + substantiv | jammande |
Opphav
av engelsk jam ‘presse, blokkere’Tyding og bruk
hindre eller forstyrre elektronisk kommunikasjon ved å sende forstyrrande signal (med ein støysendar)