Nynorskordboka
irrigere
irrigera
verb
| infinitiv | presens | preteritum | presens perfektum | imperativ |
|---|---|---|---|---|
| å irrigeraå irrigere | irrigerer | irrigerte | har irrigert | irriger! |
| perfektum partisipp | presens partisipp | |||
|---|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | fleirtal | |
| irrigert + substantiv | irrigert + substantiv | den/det irrigerte + substantiv | irrigerte + substantiv | irrigerande |
Opphav
av latin irrigare ‘føre vatn til, inn i’Tyding og bruk
vatne (1) kunstig