Nynorskordboka
invadere
invadera
verb
| infinitiv | presens | preteritum | presens perfektum | imperativ |
|---|---|---|---|---|
| å invaderaå invadere | invaderer | invaderte | har invadert | invader! |
| perfektum partisipp | presens partisipp | |||
|---|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | fleirtal | |
| invadert + substantiv | invadert + substantiv | den/det invaderte + substantiv | invaderte + substantiv | invaderande |
Opphav
frå latin , av in- og vadere ‘gå, trengje inn’Tyding og bruk
- rykkje inn med hærmakt i eit anna land eller område
Døme
- Tyskland greidde ikkje å invadere Storbritannia i 1940
- i overført tyding: kome i stor mengd til eit område
Døme
- turistane invaderer badestrendene på Sørlandet om sommaren