Nynorskordboka
instinkt
substantiv inkjekjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| eit instinkt | instinktet | instinkt | instinkta |
Opphav
av latin instinctus ‘tilskunding’Tyding og bruk
- medfødd gjevnad (2) til å handle føremålstenleg utan klart medvit om mål eller middel;medfødd drift;umedviten forståing
Døme
- villreinen følgjer instinktet sitt og går mot vinden;
- handle på instinkt;
- instinktet mitt fortalde meg at noko var gale
Døme
- han hadde eit sikkert instinkt når det galdt forretningar