Nynorskordboka
avbryte
avbryta
verb
| infinitiv | presens | preteritum | presens perfektum | imperativ |
|---|---|---|---|---|
| å avbrytaå avbryte | avbryt | avbraut | har avbrote | avbryt! |
| perfektum partisipp | presens partisipp | |||
|---|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | fleirtal | |
| avbroten + substantiv | avbrote + substantiv | den/det avbrotne + substantiv | avbrotne + substantiv | avbrytande |
Tyding og bruk
- bryte av;stogge
Døme
- avbryte diskusjonen
- hindre ein i å snakke ut
Døme
- ikkje avbryt meg!