Nynorskordboka
høgje
høgja
verb
| infinitiv | presens | preteritum | presens perfektum | imperativ |
|---|---|---|---|---|
| å høgjaå høgje | høgjer | høgde | har høgd | høg! |
| har høgt |
| perfektum partisipp | presens partisipp | |||
|---|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | fleirtal | |
| høgd + substantiv | høgd + substantiv | den/det høgde + substantiv | høgde + substantiv | høgjande |
| høgt + substantiv | ||||
Opphav
av høg (1Tyding og bruk
- gjere høgare, byggje på i høgda;
Døme
- høgje eit hus;
- høgje opp gangfeltet
- gjere (lyd, tone) høgare eller sterkare;
Døme
- høgje lydstyrken
- gjere (tal, pris eller liknande) høgare;
Døme
- høgje prisane
- gjere større, sterkare;
Døme
- høgje verknaden