Nynorskordboka
hunar
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein hunar | hunaren | hunarar | hunarane |
Opphav
norrønt húnar; truleg frå (primært han)-kinesiskTyding og bruk
person av eit sentralasiatisk ryttar- og nomadefolk som trengde vestover inn i Europa under folkevandringstida