Nynorskordboka
honning
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein honning | honningen | honningar | honningane |
Opphav
norrønt hunang n, opphavleg ‘det gule’Tyding og bruk
- søt, tjuktflytande væske som bier og humler framstiller av søte safter som dei samlar frå levande planter
Døme
- vill honning;
- honningen gjorde teen søt;
- søt som honning
- søt blomstersaft;
Døme
- humlene surra frå blomster til blomster og samla honning
Faste uttrykk
- fløyme med mjølk og honning(etter 2. Mos 3,8) ha i overflod;
ha stor rikdom- eit land som fløymer med mjølk og honning
- slyngd honninghonning som er teken ut av vokstavlene ved hjelp av ei honningslyngje