Nynorskordboka
hogge
hogga
verb
| infinitiv | presens | preteritum | presens perfektum | imperativ |
|---|---|---|---|---|
| å hoggaå hogge | høgg | hogg | har hogge | hogg! |
| hogger | hogde | har hogd | ||
| har hogt |
| perfektum partisipp | presens partisipp | |||
|---|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | fleirtal | |
| hoggen + substantiv | hogge + substantiv | den/det hogne + substantiv | hogne + substantiv | hoggande |
| hogd + substantiv | hogd + substantiv | den/det hogde + substantiv | hogde + substantiv | |
| hogt + substantiv | ||||
Opphav
norrønt hǫggvaTyding og bruk
- svinge eller slå ein skarp reiskap mot eller inn i noko eller nokon
Døme
- hogge eit tre;
- hogge øksa i stabben;
- hogge ved;
- hogge med sverd;
- hogge av ein finger;
- hogge seg i foten;
- hogge hol på isen;
- hogge i stein med ein meisel;
- hogge til eit emne;
- hogge ned for fote
Døme
- høna hogg etter meg;
- hogge tennene i kjøtet;
- hogge kloa i noko;
- ho hogg tak i han
- om fartøy: stampe (2, 4), stange
Døme
- skipet hogg mot grunnen;
- båten hogg i den grove sjøen
Faste uttrykk
- hogge itale hardt og brått
- han hogg i så vi hoppa i stolane
- hogge oppta sund (skip, bilar) for å bruke materialet på nytt
- hogge uttynne ut (skog)
- hogge ut eit skogsfelt