Nynorskordboka
hettitt
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein hettitt | hettitten | hettittar | hettittane |
Opphav
gjennom tysk; frå hebraisk hittimTyding og bruk
person som høyrde til eit oldtidsfolk som levde i Vesleasia og særleg spela ei rolle ca. 1900–1200 f.Kr.