Nynorskordboka
hertug
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein hertug | hertugen | hertugar | hertugane |
Opphav
norrønt hertogi, av lågtysk hertoch; av hær opphavleg ‘hærførar’Tyding og bruk
- (tittel for) adelsmann med høgaste rang
Døme
- hertugen av Edinburgh
- om eldre forhold: hærførar, stammehovding;høg vasall (1)