Nynorskordboka
hente 2
henta
verb
| infinitiv | presens | preteritum | presens perfektum | imperativ |
|---|---|---|---|---|
| å hentaå hente | hentar | henta | har henta | hent!henta!hente! |
| perfektum partisipp | presens partisipp | |||
|---|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | fleirtal | |
| henta + substantiv | henta + substantiv | den/det henta + substantiv | henta + substantiv | hentande |
Opphav
norrønt heimta, opphavleg ‘føre heim’Tyding og bruk
- gå etter og ta med seg tilbake
Døme
- hente posten;
- hente ved;
- hente nokon på stasjonen;
- hente hjelp
- skaffe seg, få, vinne
Døme
- plantene hentar næring frå jorda;
- det var lite å hente der;
- hente heim medaljar
- leite fram;ta, plukke, samle
Døme
- stoffet er henta frå aviser
Faste uttrykk
- hente inn
- samle inn, skaffe;
innhente (1)- hente inn tilbod;
- hente inn informasjon
- ta igjen, ta att;
innhente (2)- hente inn forspranget
- hente seg innsamle seg etter ei påkjenning;
kome i normal gjenge att - hente utta ut frå ein stad eller ei kjelde
- dei vart henta ut frå den flaumramma dalen;
- hente ut informasjon frå ferdsskrivaren