Nynorskordboka
hell
substantiv inkjekjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| eit hell | hellet | hell | hella |
Opphav
frå dansk, jamfør norrønt heill ‘varsel, lykke’; samanheng med heil (1Tyding og bruk
Døme
- det var eit hell at ho ikkje vart med i ulykkesbilen;
- eit hell i uhellet
Faste uttrykk
- til alt hellheldigvis
- til alt hell kom dei uskadde frå ulykka