Artikkelside

Nynorskordboka

harme 1, harm 1

substantiv hankjønn

Bøyningstabell for dette substantivet
eintal		fleirtal
ubunden form	bunden form	ubunden form	bunden form
ein harm	harmen	harmar	harmane
ein harme	harmen	harmar	harmane

Opphav

norrønt harmr

Tyding og bruk

sinne, vreide, indignasjon
Døme
- vekkje harme
sørgjeleg omstende;
sorg (2), sut
Døme
- det var da ein harme at det skulle gå såleis