Nynorskordboka
hare 2
hara
verb
kløyvd infinitiv: -a
| infinitiv | presens | preteritum | presens perfektum | imperativ |
|---|---|---|---|---|
| å haraå hare | harar | hara | har hara | har!hara!hare! |
| perfektum partisipp | presens partisipp | |||
|---|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | fleirtal | |
| hara + substantiv | hara + substantiv | den/det hara + substantiv | hara + substantiv | harande |
Opphav
norrønt hara ‘sjå stivt eller morskt’Tyding og bruk
- stå og glane utan ord eller tanke
- hare og jare
- i uttrykk:
- hare øyra – einlyde, reise øyra