Nynorskordboka
grasenke, grasenkje
substantiv hokjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ei grasenke | grasenka | grasenker | grasenkene |
| ei grasenkje | grasenkja | grasenkjer | grasenkjene |
Opphav
frå tysk; frå lågtysk opphavleg ‘jente som er vorten forført ute i det fri og deretter etterlaten’Tyding og bruk
gift kvinne som partnaren for tida er bortreist frå
Døme
- ho er grasenkje for tida