Nynorskordboka
-gon
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein -gon | -gonen | -gonar | -gonane |
Opphav
av gresk -gonon, av gonia ‘vinkel’Tyding og bruk
suffiks brukt i geometri for å seie talet på kantar i eit objekt;
i ord som polygon (1 og heksagon