Nynorskordboka
gløyme 2
gløyma
verb
| infinitiv | presens | preteritum | presens perfektum | imperativ |
|---|---|---|---|---|
| å gløymaå gløyme | gløymer | gløymde | har gløymt | gløym! |
| perfektum partisipp | presens partisipp | |||
|---|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | fleirtal | |
| gløymd + substantiv | gløymt + substantiv | den/det gløymde + substantiv | gløymde + substantiv | gløymande |
Opphav
norrønt gleyma av glaumr ‘ståkande moro eller glede’ (da det er lett å forsøme noko)Tyding og bruk
- la gå or minnet, ikkje hugse
Døme
- gløyme namnet, språket;
- henne gløymer eg aldri
- forsøme, ikkje gjere
Døme
- gløyme (av) å sløkkje lyset;
- gløyme pliktene sine
- leggje (att)
Døme
- gløyme (att) paraplyen, hanskane, matpakka
- ikkje bry seg om, ikkje vørde
Døme
- gløyme gammal urett, fiendskap;
- gløym det!
- gøymd er ikkje gløymd;
- gløyme dei gamle;
- kjenne seg gløymd (av slekta, samfunnet)
- refleksivt:
Faste uttrykk
- gløyme seg sjølvvere usjølvisk og sjølvofrande
- gløyme seggjere noko utan å tenkje, vere distré
- gløyme tid og stadvere heilt fortumla