Nynorskordboka
glima
substantiv hankjønn
eintal | fleirtal | ||
---|---|---|---|
ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
ein glima | glimaen | glimaar | glimaane |
glimaer | glimaene |
Opphav
norrønt glíma fTyding og bruk
form for bryting, med opphav i vikingtida, der deltakarane held kvarandre i belte som går rundt livet og låra