Nynorskordboka
geispe, gjespe
geispa, gjespa
verb
| infinitiv | presens | preteritum | presens perfektum | imperativ |
|---|---|---|---|---|
| å geispaå geispe | geispar | geispa | har geispa | geisp!geispa!geispe! |
| å gjespaå gjespe | gjespar | gjespa | har gjespa | gjesp!gjespa!gjespe! |
| perfektum partisipp | presens partisipp | |||
|---|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | fleirtal | |
| geispa + substantiv | geispa + substantiv | den/det geispa + substantiv | geispa + substantiv | geispande |
| gjespa + substantiv | gjespa + substantiv | den/det gjespa + substantiv | gjespa + substantiv | gjespande |
Opphav
norrønt geispa; samanheng med geipe (2Tyding og bruk
- gape (av trøyttleik eller keisemd) medan ein andar
Døme
- sitje og geispe;
- geispe kjaken av ledd
- supe (etter luft)
Døme
- geispe etter luft;
- geispe av skrekk