Nynorskordboka
fråfall
substantiv inkjekjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| eit fråfall | fråfallet | fråfall | fråfalla |
Opphav
jamfør norrønt fráfall ‘død’Tyding og bruk
- det å gå bort frå tidlegare tru, meining, lovnad;
Døme
- religiøst fråfall;
- det var stort fråfall på stemnet i høve til påmelde
- forelda: bortgang, død (1, 1)