Nynorskordboka
adoptere
adoptera
verb
| infinitiv | presens | preteritum | presens perfektum | imperativ |
|---|---|---|---|---|
| å adopteraå adoptere | adopterer | adopterte | har adoptert | adopter! |
| perfektum partisipp | presens partisipp | |||
|---|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | fleirtal | |
| adoptert + substantiv | adoptert + substantiv | den/det adopterte + substantiv | adopterte + substantiv | adopterande |
Uttale
adopteˊreOpphav
av latin adoptare, av ad ‘til’ og optare ‘velje, ynskje’Tyding og bruk
- ta til seg (eit barn) som sitt eige
Døme
- søkje om å adoptere eit barn;
- dei adopterte eit barn frå Kina
- ta opp, godkjenne
Døme
- adoptere eit framlegg
Faste uttrykk
- adoptere bortgje frå seg eit barn til adoptivforeldre