Artikkelside

Nynorskordboka

forstyrre

forstyrra

verb
Bøyningstabell for dette verbet
infinitivpresenspreteritumpresens perfektumimperativ
å forstyrraå forstyrreforstyrrarforstyrrahar forstyrraforstyrr!forstyrra!forstyrre!
Bøyningstabell for dette verbet (partisippformer)
perfektum partisipppresens partisipp
hankjønn /
hokjønn
inkjekjønnbunden formfleirtal
forstyrra + substantivforstyrra + substantivden/det forstyrra + substantivforstyrra + substantivforstyrrande

Opphav

frå lågtysk ‘røre opp i noko’, av for- (2; etterleddet samanheng med styr (1

Tyding og bruk

  1. Døme
    • forstyrre ein i middagskvila;
    • hysj, ikkje forstyrr meg!
  2. bringe uorden i;
    Døme
    • forstyrre balansen
    • brukt som adjektiv
      • eit forstyrrande element