Nynorskordboka
forfang
substantiv inkjekjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| eit forfang | forfanget | forfang | forfanga |
Opphav
frå lågtysk opphavleg med tyding ‘det å få først ved deling’Tyding og bruk
Døme
- gjere forfang;
- vere til forfang for nokon