Nynorskordboka
flukt
substantiv hokjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ei flukt | flukta | flukter | fluktene |
Opphav
frå lågtysk, jamfør norrønt flótti; samanheng med fly (10 og flykteTyding og bruk
- det å flykte (1);
Døme
- jage nokon på flukt;
- vere på flukt frå fienden;
- ta flukta;
- flukta frå landsbygda;
- dyret slår over til galopp ved flukt
- flog (1) i lufta;jamfør glideflukt
Døme
- skyte fuglen i flukta
- fråfall frå tidlegare meiningar, idear;jamfør faneflukt (2)
- det å unngå noko;
Døme
- flukt frå kvardagen
- flyging, renning (omkring)
Døme
- flukt i kroppen
Døme
- poetisk flukt
Døme
- flukta på ei ørn
Faste uttrykk
- i flukt
- i samsvar
- eit framlegg i flukt med tradisjonen
- i same lei eller høgd
- plattingen går i flukt med terrenget