Nynorskordboka
annuitet
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein annuitet | annuiteten | annuitetar | annuitetane |
Uttale
anuiteˊtOpphav
gjennom fransk, frå mellomalderlatin; av latin annus ‘år’Tyding og bruk
fast sum av renter og avdrag som skal betalast kvar termin til dess eit lån er nedbetalt