Nynorskordboka
farbar
adjektiv
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | |
| farbar | farbart | farbare | farbare |
Opphav
frå tysk; av fare (2Tyding og bruk
- mogleg å trafikkere;framkomeleg, open
Døme
- farbare vegar
- i overført tyding: brukbar (2)
Døme
- ein farbar veg for å kunne løyse konflikten