Nynorskordboka
ess 2
substantiv inkjekjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| eit ess | esset | ess | essa |
Opphav
gjennom lågtysk es; frå latin as, romersk mynteiningTyding og bruk
- spelkort med høgaste verdi;einar i kortspel
Døme
- ha tre ess på hand;
- få utdelt spar ess;
- ess er verdt 14 poeng
- flinkaste eller gjævaste person;
Døme
- hun var esset på laget