Gå til hovudinnhald
Tilgjenge
ordbøkene.no
, Bokmålsordboka og Nynorskordboka
Bokmålsordboka og Nynorskordboka
NN
Nettsidespråk,
, Display language
, Мова
Meny
Hjelp
Om ordbøkene
Innstillingar
Kontakt oss
NN
Nettsidespråk,
, Display language
, Мова
Artikkelside
Begge
Begge ordbøkene
Bokmål
Bokmålsordboka
Nynorsk
Nynorskordboka
Avansert søk
Til framsida
Nynorskordboka
esel
substantiv
inkjekjønn
Bøyningstabell for dette substantivet
eintal
fleirtal
ubunden form
bunden form
ubunden form
bunden form
eit
esel
eselet
esel
esla
Opphav
gjennom
lågtysk
,
frå
latin
asinus
;
jamfør
asen
(
1
I)
Tyding og bruk
brunt eller grått
hovdyr
med lange øyre, som er mindre enn ein hest
;
samnemning for
villesel
og
halvesel
Døme
vere sta som eit esel
;
ri på eit esel
dum person
Døme
ditt esel!