Nynorskordboka
epitaf, epitafium
substantiv inkjekjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| eit epitaf | epitafet | epitaf | epitafa |
| eit epitafium | epitafiet | epitafium | epitafia |
Opphav
gjennom latin, frå gresk epi- og taphos ‘grav’; jamfør epi-Tyding og bruk
minnetavle med innskrift, hengd opp på kyrkjevegg;