Nynorskordboka
episenter, episentrum
substantiv inkjekjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| eit episenter | episenteret | episenter | episentera |
| eit episentrum | episentrumet | episentrum | episentruma |
Opphav
av epi-Tyding og bruk
- punkt på jordoverflata som ligg rett over senteret for eit jordskjelv;jamfør hyposenter
- i overført tyding: sentrum for viktig hending eller fenomen
Døme
- eit episenter for europeisk jazz;
- byen vart episenteret for opprøret