Nynorskordboka
embargo
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein embargo | embargoen | embargoar | embargoane |
Opphav
av spansk embargar ‘hindre, sperre’Tyding og bruk
- det å halde tilbake utanlandsk eigedom, særleg skip og last
- internasjonalt eller statleg forbod mot utførsel av visse varer (til visse land)
Døme
- brot på embargoen;
- FNs tryggingsråd la ein embargo på landet