Nynorskordboka
anatem, anatema
substantiv inkjekjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| eit anatem | anatemet | anatem | anatema |
| eit anatema | anatemaet | anatema | anatemaa |
Uttale
anateˊm; anateˊmaOpphav
frå gresk ‘det som er stilt opp (til gudane)'Tyding og bruk
Døme
- hendinga var anatema for dei involverte