Nynorskordboka
sjølvbetent
adjektiv
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | |
| sjølvbetent | sjølvbetent | sjølvbetente | sjølvbetente |
Tyding og bruk
som ein ordnar eller bruker sjølv;
som ikkje har tilsette som hjelper ein
Døme
- eit sjølvbetent pol;
- turisthyttene var sjølvbetente