Nynorskordboka
duske 2
duska
verb
| infinitiv | presens | preteritum | presens perfektum | imperativ |
|---|---|---|---|---|
| å duskaå duske | duskar | duska | har duska | dusk!duska!duske! |
| perfektum partisipp | presens partisipp | |||
|---|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | fleirtal | |
| duska + substantiv | duska + substantiv | den/det duska + substantiv | duska + substantiv | duskande |
Opphav
jamfør jysk duske ‘dengje’; av duse (3Tyding og bruk
falle tungt, dumpe (1, 1);
Døme
- duske i golvet