Nynorskordboka
dugeleg, dugleg
adjektiv
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | |
| dugeleg | dugeleg | dugelege | dugelege |
| dugleg | dugleg | duglege | duglege |
| gradbøying | ||
|---|---|---|
| komparativ | superlativ ubunden form | superlativ bunden form |
| dugelegare | dugelegast | dugelegaste |
| duglegare | duglegast | duglegaste |
Tyding og bruk
Døme
- ein dugeleg handverkar
- rikeleg, svær, stor
Døme
- ein dugeleg porsjon;
- eit dugeleg smell;
- dugeleg med mat
- brukt som adverb
- dugeleg kaldt;
- ete dugeleg