Nynorskordboka
klinke 4
klinka
verb
| infinitiv | presens | preteritum | presens perfektum | imperativ |
|---|---|---|---|---|
| å klinkaå klinke | klinkar | klinka | har klinka | klink!klinka!klinke! |
| perfektum partisipp | presens partisipp | |||
|---|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | fleirtal | |
| klinka + substantiv | klinka + substantiv | den/det klinka + substantiv | klinka + substantiv | klinkande |
Opphav
samanheng med klinge (2Tyding og bruk
- støyte glasa saman når ein skåler
Døme
- klinke med nokon;
- dei klinka og drakk
- spele med klinkekuler