Nynorskordboka
formgje, formgi, formgjeve
formgjeva
verb
| infinitiv | presens | preteritum | presens perfektum | imperativ |
|---|---|---|---|---|
| å formgi | formgir | formgav | har formgitt | formgi! |
| å formgje | formgjev | har formgjeve | formgje! | |
| å formgjevaå formgjeve | formgjev! |
| perfektum partisipp | presens partisipp | |||
|---|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | fleirtal | |
| formgitt + substantiv | formgitt + substantiv | den/det formgitte + substantiv | formgitte + substantiv | formgivande |
| formgjeven + substantiv | formgjeve + substantiv | den/det formgjevne + substantiv | formgjevne + substantiv | formgjevande |
Tyding og bruk
gje ei god, vakker eller føremålstenleg form (til)
Døme
- stolen er formgjeven av ein kjend kunstnar