Nynorskordboka
desorientering
substantiv hokjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ei desorientering | desorienteringa | desorienteringar | desorienteringane |
Tyding og bruk
- det å desorientere eller bli desorientert
Døme
- han har vore offer for desorientering frå motstandarar
- det å ikkje vite kor ein er (ofte som følgje av sjukdom eller demens)
Døme
- pasienten kan forville seg på grunn av desorientering og minnesvikt