Nynorskordboka
dogme
substantiv inkjekjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| eit dogme | dogmet | dogme | dogma |
Opphav
av gresk dogma ‘meining’, av dokein ‘meine’; same opphav som dosere (1Tyding og bruk
- kyrkjeleg læresetning
- oppfatning som ein (utan prov eller grunngjeving) går ut frå er sann
Døme
- politiske dogme