Nynorskordboka
tilskrive
tilskriva
verb
| infinitiv | presens | preteritum | presens perfektum | imperativ |
|---|---|---|---|---|
| å tilskrivaå tilskrive | tilskriv | tilskreiv | har tilskrive | tilskriv! |
| perfektum partisipp | presens partisipp | |||
|---|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | fleirtal | |
| tilskriven + substantiv | tilskrive + substantiv | den/det tilskrivne + substantiv | tilskrivne + substantiv | tilskrivande |
Tyding og bruk
- rekne noko for å vere årsak til noko
Døme
- problem som kan tilskrivast tidlegare hendingar
- meine eller gå ut frå at nokon har ei viss meining, haldning eller liknande (som dei i røynda ikkje har)
Døme
- vi tilskriv ofte andre menneske meiningar dei ikkje har